THE FACT ABOUT نیلینگ THAT NO ONE IS SUGGESTING

The Fact About نیلینگ That No One Is Suggesting

The Fact About نیلینگ That No One Is Suggesting

Blog Article

در ابتدا، لازم است تمام پارامترها و ملاحظات اولیه مربوط به پروژه را طبق الزامات سازمان نظام مهندسی مدنظر قرار گیرد. این اقدام شامل مطالعه کامل از خاک و مکان در نظر گرفته شده است.

روش نیلینگ مناسب مکان‌هایی که آب در آن‌ها جریان داشته باشد مناسب نیست.

برخی از خاک‌های آلی مانند لای‌های آلی، رس‌های آلی و خاک‌های مردابی معمولا مقاومت برشی کمی دارند و در نتیجه مقاومت پیوستگی آن‌ها کم است؛ در نتیجه، طول میخ‌ها در آن‌ها باید بسیار زیاد باشد که هزینه‌های آن بسیار غیراقتصادی خواهد شد.

در مرحله سوم از فرآیند طراحی که مرحله نهایی نامیده می‌شود، به گسیختگی خارجی برای طراحی دائمی، ملاحظات لازم برای وقوع زلزله، گسیختگی داخلی، طراحی رویه موقت و دائمی و محاسبه ماکزیمم نیروی کشش رویه پرداخته می‌شود.

این نوع از تجهیزات دارای قسمت‌هایی از قبیل مته، میله و دکل حفاری، سیستم جلو برنده مته، سیستم ضد قفل، جک‌های هیدرولیکی، فرمان و تابلوی کنترل دستگاه و روشنایی هستند.

این میلگردها وظیفه اصلی را در نگهداری خاک و جلوگیری از ریزش نیلینگ چیست آن‌ها برعهده خواهند داشت.

نیلینگ یک روش فعال برای پایدارسازی خاک است که در صورت حرکت خاک و ایجاد نیرو در نیل‌ها از ریزش خاک جلوگیری می‌کند.

با توجه به ویژگی‌های منحصر به فرد هر گود و وجود عدم قطعیت ها و تنوع متعدد در:

باید در نظر داشت که این روش نیز مانند بسیاری از تکنیک‌های مختلف، معایبی نیز دارد که در هنگام اجرا باید به‌دقت به آن توجه نمود. برخی از این موارد عبارت‌اند از:

خاک بتواند بدون نیاز به سازه نگهبان، به مدت یک تا دو روز، با دیوارهای قائم یا نزدیک به قائم، به ارتفاع حدود یک تا دو متر پایدار باقی بماند.

همچنین، استفاده از خاک مناسب و با ویژگی‌های قابل‌قبول برای اجرا، ازجمله نکات حائز اهمیت در این روش است.

در برخورد با تأسیسات زیرزمینی و شریانی مجاور، با تغییر زاویه و عمق حفاری مي توان از هرگونه تداخل جلوگیری کرد.

نیلینگ یا میخ‌کوبی، یکی از روش‌هایی است که در آن دیواره‌های سطوح شیب‌دار و گودبرداری شده، به وسیله نیل‌‌ها یا همان میلگرد‌های فولادی به اصطلاح مسلح می‌شوند. در این روش نیل‌ها در فاصله‌های نزدیک بهم درون گمانه‌ها قرار می‌گیرند و سپس به وسیله دوغاب سیمان، داخل آن‌ها پر می‌شود تا هم از خوردگی میلگرد‌ها جلوگیری شود و هم انتقال نیرو بین خاک و میلگرد بهتر انجام شود.

مهندسان در آلمان و فرانسه توانستند این روش را توسعه داده و در صنایع مختلف از آن بهره‌مند شوند.

Report this page